Anton Heijboer was een Nederlands kunstschilder en etser. Hij woonde met 4 vrouwen ein een commune te Den Ilp (Landsmeer). De vijfde vrouw was zijn kunstverkoopster aan de overkant van de straat.
Heijboer werd geboren in 1924 te Sabang, op het Indonesische eiland Pulau Weh (ten noorden van Sumatra), als zoon van een werktuigbouwkundig ingenieur. Vijf maanden later verhuisde het gezin naar Haarlem, in 1925 naar Delft, in 1929 naar Voorburg en van 1933 tot 1938 woonde het gezin op Curaçao. Daarna volgde nog een verblijf in New York. Heijboer werd opgeleid tot werktuigbouwkundige. Nog voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog keerde het gezin terug naar Haarlem. In 1943 werd heijboer door de Duitsers opgepakt in het kader van de Arbeitseinsatz en overgebracht naar een Durchgangslager voor buitenlandse dwangarbeiders te Prenzlauer Berg(Berlijn). Zeven maanden later keerde hij doodziek terug in Haarlem.
Na de tweede Wereldoorlog vestigde hij zich te Borger. Na een verblijf van een paar maanden in Zuid-Frankrijk werd hij in 1951 enige tijd opgenomen in het psychiatrisch ziekenhuis Santpoort te Bloemendaal. In 1961 vestigde hij zich in een boerderij in Den Ilp. Hij leefde daar met drie vrouwen en later met vijf. Heijboer tekende, schilderde en etste. Zijn vrouwen zorgden voor de verkoop.
Op 10 april 2002 werd Heijboer Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Hij overleed in zijn slaap op 81-jarige leeftijd op 9 april 2005 in zijn boerderij te Den Ilp en werd enkele dagen later begraven in het nabijgelegen Purmerend.